Daarvoor moesten we naar Antwerpen en 2 dagen ervoor begonnen de zenuwen toch wel door mn lijf te schieten. Niet vanwege het concert maar door de gebeurtenissen in Parijs. Je moet er toch niet aan denken .....
Maar we trokken de stoute schoenen aan, de man gympies en ikke lerskes laarsjes.
Een pre-cadeau van de dochter voor de kerst want dat vond ze er beter uit zien dan mn uggies.
Het liefst wilde ze me al haar gekochte cadeaus geven, echt het geduld van, ja van wat, uhm , joe get mai drift
Voor de man en ik op de snelweg waren, waren we alweer een eeuwigheid verder, iets wat met een kwartier zou-moeten-lukken. Maar dikke vette file en dus dikke vette pech.
Bij Breda van de snelweg af en ff een maccie gepakt. Een mens moet tenslotte ook eten, nietwaar?
Snel naar binnen gewerkt en weer en route. Uurtje later kwamen we aan, ' ff' parkeren en een
Bij de ingang van de zaal werden ook de tassen goed gecontroleerd. Nu had de gitarist ervoor gezorgd dat we op de gastenlijst stonden en backstagepassen kregen en mocht de man zn foto-apparatuur mee naar binnen nemen.
Ook geen doorkomen aan door die menigte, vertelde de man. Want ik bleef staan waar ik stond, als
een reddingsbaken voor de man.
Wat hier rond liep verschilde toch wel behoorlijk met wat er rond liep in Zoetermeer vorig jaar. Vorig jaar waren het met name mensen die in de jaren 80 waren blijven steken qua alles maar hier waren ze toch wel een stukje ruiger. Veel leer en lijven geperst in te kleine kleding, motorlaarzen,geruite shirts, lange goaties met elastiekjes erin, veel lang haar maar ook een hoop waar je met een grote boog omheen wou/zou lopen...
Je kon je ogen te kust en te keur rond laten gaan. Ook waren de vrouwen zwaar in de minderheid
Echt op het gemak voelden we ons niet .
Maar het concert was toppie en op het eind waren er meer gewapende mannen in de zaal waarvan er 1 de muziek leek te kennen en mee stond te headbangen, springen en te zingen. Hij had er duidelijk zin zoals hij daar stond met zn 3 zakjes chips. Leuk om te zien.
Backstage nog even hallo gezegd, de man staan kleppen met de ouwe bekenden over bas- en gitaardingen. Doro zelf heb ik nog gegroet en ze lijkt me echt een schat van een vrouw maar ik ga er niet op af A: omdat ik te verlegen ben B: ik niet zo' n hysterisch gedrocht ben C: er al genoeg malloten bij haar op Audiëntie waren geweest ( ze zat in een kleedkamer terwijl de bandleden overal rondhuppelden en fans per stuk/ 2stuks binnen mochten voor een beperkte tijd. Nu waren we
We verhuisden samen met de gitarist, na haar vriendelijk gedag te hebben gezegd, naar de hal en rond half 1 -1 uur gingen we eindelijk terug naar de auto. Ikke strompelend, want inmiddels kon ik niet anders meer en miste ik de ugglies als nooit tevoor.
Rond 2 uur rolden we binnen en zei al tegen de man,dat, mocht hij een bonk horen. hij niet moest schrikken maar dat ik dan in slaap was gevallen voor ik op bed lag.
Weer een ervaring en een herinnering rijker.
Ik wens jullie een fijne dag
Liefs Brigitte