ZJIETJES PLACE

ZJIETJES PLACE AND ALL KINDS OF STUFF

maandag 28 december 2015

HEERLIJKE DAGEN EN MORE TO COME


Zo, de eerste serie feestdagen zijn alweer voorbij, voorbij gevlogen. Heerlijke dagen.

Het begon op kerstavond toen het officieel al geen kerstavond meer was. De kinders moesten beiden tot 23.00 uur werken en toen nog met openbaar vervoer naar huis waar moeders ze tot 2 x toe bij de metro in de auto laadde. We zouden na hun thuiskomst de cadeaus gaan uitpakken.

Van de man had ik al te horen gekregen om vanaf half 4 voor de deur te gaan liggen want er werd nog iets voor mij bezorgd. OH? Hij hoopte op een neutrale doos en anders moest ik maar heel verrast reageren :))

Ik lag al een paar dagen voor die deur om de kerstcadeaus voor de gedrochtjes in ontvangst te nemen want we hadden alles via t net besteld, stik simpel. Niet winkel in, winkel uit en in ellelange rijen voor de kassa's maar gewoon relaxed vanaf de bank. Life as simple as possible. Het zijn al drukke tijden genoeg. De boodschappen had ik op donderdagochtend vroeg al gedaan met de voiture, ben niet echt gek.

Gauw de hapjes en drankjes op tafel gemikt en hup de cadeaus uitpakken.


(En hier keek ik dus al een week tegenaan en er bleef maar bijkomen.  )
Maar ben dus giga verwend door de zoon en dochter en niet te vergeten, door de man. Want zijn cadeau voor mij was een tv, formaatje ik-kan-de-ondertiteling-weer-lezen-zonder-met-mn-neus-tegen-het-scherm-te-hangen.
We, lees ik, heb de kerstdagen dus hangens/liggend/ zittend door gebracht al kijkende naar die kijkdoos. Best christmas ever want op eerste kerstdag werkte het weer ook nog eens mee:))

Nog een paar dagen en dan is het alweer 2016. Een jaar is niks.
Nou ik ga mn bord met voer naar binnen werken. De man is deze week vrij dus laat ik me verwennen door zijn kookkunsten.

Fijne avond en als ik jullie dit jaar niet meer spreek, fijne jaarwisseling en de beste wensen voor het nieuwe jaar

Liefs Brigitte

vrijdag 25 december 2015

MERRY CHRISTMAS

HELE FIJNE DAGEN





LIEFS BRIGITTE EN CONSORTEN

woensdag 16 december 2015

OP AVONTUUR





Vorige week donderdag gingen de man ik naar een concert van Doro. Symphonische hardrock, echt mijn ding.
Daarvoor moesten we naar Antwerpen en 2 dagen ervoor begonnen de zenuwen toch wel door mn lijf te schieten. Niet vanwege het concert maar door de gebeurtenissen in Parijs. Je moet er toch niet aan denken .....

Maar we trokken de stoute schoenen aan, de man gympies en ikke lerskes  laarsjes.
Een pre-cadeau van de dochter voor de kerst want dat vond ze er beter uit zien dan mn uggies.
Het liefst wilde ze me al haar gekochte cadeaus geven, echt het geduld van, ja van wat, uhm , joe get mai drift

Voor de man en ik op de snelweg waren, waren we alweer een eeuwigheid verder, iets wat met een kwartier zou-moeten-lukken. Maar dikke vette file en dus dikke vette pech.

Bij Breda van de snelweg af en ff een maccie gepakt. Een mens moet tenslotte ook eten, nietwaar?
Snel naar binnen gewerkt en weer en route. Uurtje later kwamen we aan, ' ff' parkeren en een  flink  stukje lopen. Toen we naderbij kwamen zagen we al een politiebusje en vlakbij de ingang stonden 2 militairen onherkenbaar voor de deur, met mitrailleurs. Het was een onwerkelijk maar toch ook wel een veilig idee.
Bij de ingang van de zaal werden ook de tassen goed gecontroleerd. Nu had de gitarist ervoor gezorgd dat we op de gastenlijst stonden en backstagepassen kregen en mocht de man zn foto-apparatuur mee naar binnen nemen.


Niet dat hij veel kans kreeg om plaatjes te schieten want het was een jungle van handen met mobieltjes en handen met het hardrock-teken, \m/.
Ook geen doorkomen aan door die menigte, vertelde de man. Want ik bleef staan waar ik stond, als
een reddingsbaken voor de man.
Wat hier rond liep verschilde toch wel behoorlijk met wat er rond liep in Zoetermeer vorig jaar. Vorig jaar waren het met name mensen die in de jaren 80 waren blijven steken qua alles maar hier waren ze toch wel een stukje ruiger. Veel leer en lijven geperst in te kleine kleding, motorlaarzen,geruite shirts, lange goaties met elastiekjes erin, veel lang haar maar ook een hoop waar je met een grote boog omheen wou/zou lopen...
Je kon je ogen te kust en te keur rond laten gaan. Ook waren de vrouwen zwaar in de minderheid
Echt op het gemak voelden we ons niet .

Maar het concert was toppie en op het eind waren er meer gewapende mannen in de zaal waarvan er 1 de muziek leek te kennen en mee stond te headbangen, springen en te zingen. Hij had er duidelijk zin zoals hij daar stond met zn 3 zakjes chips.  Leuk om te zien.

Backstage nog even hallo gezegd, de man staan kleppen met de ouwe bekenden over bas- en gitaardingen. Doro zelf heb ik nog gegroet en ze lijkt me echt een schat van een vrouw maar ik ga er niet op af A: omdat ik te verlegen ben B:  ik niet zo' n hysterisch gedrocht ben  C: er al genoeg malloten bij haar op Audiëntie waren geweest ( ze zat in een kleedkamer terwijl de bandleden overal rondhuppelden en fans per stuk/ 2stuks binnen mochten voor een beperkte tijd. Nu waren we  de man  op zoek naar de gitarist om ff gedag te zeggen voor we gingen en hij was dus in dat hokkie en de man klopt aan en opende de deur waarop Doro wenkte dat we binnen konden komen. 2 bejaarde fans, echt hoor, zeker de 60 gepasseerd, waren nog binnen en ik weet niet waar ze aan hadden gesnoven maar dat ze ergens aan gesnoven hadden was wel duidelijk. De manager zat met argusogen zn oogappeltje  mealticket  in de gaten te houden en was ook absoluut niet gecharmeerd van het feit dat wij 'zomaar' binnen waren gekomen. Ik hoorde haar aufs Deutsch zeggen dat zij ons binnen had gelaten. Ik had t echt met haar te doen en dat is meteen ook gelijk punt D.
We verhuisden samen met de gitarist, na haar vriendelijk gedag te hebben gezegd, naar de hal en rond half 1 -1 uur  gingen we eindelijk  terug naar de auto. Ikke strompelend, want inmiddels kon ik niet anders meer en miste ik de ugglies als nooit tevoor.
Rond 2 uur rolden we binnen en zei al tegen de man,dat, mocht hij een bonk horen. hij niet moest schrikken maar dat ik dan in slaap was gevallen voor ik op bed lag.

Weer een ervaring en een herinnering rijker.
Ik wens jullie een fijne dag

Liefs Brigitte




woensdag 9 december 2015

KERSTIGE STUFF


Het is alweer december, tijd om wat kerstsfeer in het huis te gooien.
Op het smoelwerkboek waren er al earlybirds die eind oktober hun trots al hadden staan. Moet eenieder dan ook zelf weten maar laten we eerlijk zijn, of iig ikke zelf, hoe leuk ik het ook vind om die boom weer uit die boodschappentassen van de Dirk te plukken, zo leuk vind ik het ook weer om diezelfde boodschappentassen te vullen met diezelfde zooi. En het gaat altijd sneller dan andersom en ook een sport om niks te vergeten.
Vorige week ons echte nepgeval dus in elkander gemikt, op alfabet en ruien dat die boom kan!! Doet niet onder voor een echte.

Ieder jaar probeer ik de verlichting er goed in te mikken en dit jaar vind ik het   zoalsaltijd   goed gelukt. Vooral aan 1 kant.

Dit deed mn vader vroeger altijd en ik mocht dan de ballen erin gooien.
Ook hadden mn ouders een kerstgrot met een hangend engeltje bij de ingang. En uiteraard alle bijbehorende beeldjes zoals oa een kameel, os en schaapjes. Die beestjes legde ik voor het naar bed gaan omver, de rest waarschijnlijk ook, want die moesten dan ook, net als ik, gaan slapen. Kun je je dat nog herinneren Labrocasha?

Maar iig, de boom staat!
Ballen en aanverwanten hangen er ook in en ook ieder jaar neem ik me voor om niet alles neer te zetten, hangen of wat dan ook.
Zo krijgen een aantal dingen nog een lik van t 1 of ander maar ff kijken wanneer. Was een weekje aan het blaffen en snotteren met bijbehorende not feeling so wunderfull.

Vorige week donderdag zou ik weer een dagje meegaan met de man maar dat heb ik maar niet gedaan. Het aantal geproduceerde decibellen  per minuut zou zomaar Pieterburen op de stoep kunnen toveren op zoek naar de zeehond.
Thuis kon ik doen en laten wat ik wilde  weinig  en vooral onder een deken op de bank kruipen stond met stip op nummer 1.

Maar hier een paar shotjes van de kerstdeco


Toren van Pisa vanuit de keuken. De nok is afgebroken en staat inmiddels weer recht hoor. 1 van de takken er strak om heen geflaneerd. Das dan weer het voordeel van een neppert.


 En gezien vanuit de woonkamer

Ook had ik het sublieme idee om mn krans op te hangen via een ongebruikt lichtpunt in de woonkamer. Maar na het indraaien van een haak en een beetje aan die haak getrokken te hebben werd het een no-go



Het weegt allemaal niet zoveel maar denk genoeg om voor de kerst al naar beneden te zeilen dus heeft het een andere plek gekregen.


Lampje hier en een ballenrokje daar komt het uiteindelijk allemaal weer dik voor elkaar.

Deze post stond al een week klaar om op het WWW(wereldwijdeweb) gegooid te worden maar heb dus al een week mn laptop niet aangeraakt. Ken je zo eens hebben. Geen afkickverschijnselen gehad. En loop volgens mij ook giga achter qua posts van jullie. Daar nu maar eens mee beginnen, je kunt je dag erger beginnen toch? Bedoel, je wekker zou om 5 uur af kunnen gaan....oh wacht, dat was hier het geval. Zo niet mn ding, om midden in de nacht uit bed te kruipen en vooral niet om te draaien en er weer in t kruipen.
De dochter moest om half 7 met de metro naar haar stage-adres en ik was haar back-up, just in case ze niet wakker zou kunnen blijven/ worden.
Mijn dagje mee-met-de- man is ook een weekje opgeschort en daar ben ik dan dus ook niet zo rouwig om vandaag.

Weer wat fris en fruitiger na een ultra verkwikkende powernap, van een uurtje op de bank met een aantal fluffy poezelige haarballen die heerlijk warm tegen/over me heen lagen gedrapeerd.
Nou ik ga er maar weer eens een eind aan breien en de man zo uitzwaaien en kijken wat ik vandaag zou kunnen gaan doen. Dagje poetsen of een dagje bankhangen achter de laptop, hmm, tough choice. Anyway, ik wens jullie een hele fijne dag

Liefs BRIGITTE