ZJIETJES PLACE

ZJIETJES PLACE AND ALL KINDS OF STUFF

dinsdag 10 februari 2015

MEMORY LANE

Vanmorgen dook ik in de kast om er weer uit te komen met fotoboeken van mn eerste serie pluizebollekes.

De eerste die bij ons kwam wonen was Savannah. Toen we haar gingen ophalen zou ze eigenlijk de naam Mitsy krijgen maar de dame was absoluut geen Mitsy noch een Misty.
De naam Savannah stond al op de boomstam dus dat was een uitgemaakte zaak en Savannah zou ze heten.
De voorste dame is Savannah, daarboven ligt een jeugdige Destiny en zoals je kunt zien was Savannah again NOT AMUSED hihihi

Wat een madam was het, een stuk klittenband, met geen stok van me af te krijgen, een echte schaduw. Waar ik was, was zij ook. Zat ze niet als een papegaaike op mn schouder, dan hobbelde ze wel achter me aan, soms liep ze een milimeter voor mn voet zodat ze gelanceerd werd....

Ik had bij de man laten doorschemeren dat een katertje erbij toch wel erg leuk zou zijn. Voordeel was dat de fokkers  vrienden waren geworden en wij dus wisten wanneer er ukkies op komst waren. Ik had eerste keus bij hun 2de nestje en ik mocht de naam bepalen, superdeal. Het nestje bestond uit 2 beebs en beiden vrouwtjes dussss
En Zo kwam Cheyenne bij ons wonen. En leuk dat Savannah het vond!!!! SO NOT

 De dame was NOT AMUSED en heeft me 4 dagen boos en blazend aangekeken vanuit de bovenste mand van de krabpaal. Dag 5  kwam ze even, echt heeeeeel even bij me liggen, kon wel janken zo blij. Zodra Cheyenne iets deed wat niet mocht, gaf Savannah haar op haar donder voor ik er iets van kon zeggen want Savannah wist precies wat mocht en vooral wat niet en zo had ik een hulp in de opvoeding.....tot het moment dat die mevrouw alles ging doen wat die kleine boef deed en wat dus niet mocht  *zucht*


Hier lag Cheyenne te luchten , gekke fluit hahaha

Cheyenne moest je goed in de gaten houden als je een bord met eten vast had want ze snaaide het zo van je bord...

Weer een jaar later kwam er een meneertje bij ons wonen, ook weer bij hetzelfde bevriende fokkerechtpaar, op uitzetbasis  dus voor niksnakkesnada . Zij regelden de dekkingen. En zou de stud gaan sproeien dan snipsnip de schaar erin en kreeg ik gewoon de stamboom en was de kater officieel van mij.
In totaal heeft Nicky 5 nestjes veroorzaakt ennnnnnnn daar is Djazz een nazaadje van :))




Puzzz in bootzzzz


Nicky kwam en ohohoh, ik heb me vaak afgevraagd waar ik aan begonnen was. Het
 was een baby met ADHD!! Wat een draakje. Niks was veilig. Kussens op de bank kon ik dagelijks terug leggen om vervolgens om te draaien en meneer had ze dan alweer op de grond gebonjoerd. Als er al kussens op de bank lagen en hij kreeg op zn mieter, vloog hij met zn koppie onder t kussen en kont omhoog....of ik hem dan niet zag. Moest er ook vaak om lachen om die stuipen van hem.
We hadden toen ook een jonge papegaai die net wat begon te brabbelen en laat hij nou de naam Nicky binnen een week geleerd hebben!!!

Zo ook een andere keer was ik de woonkamer aan t poetsen en had die 4voetertjes op de gang gezet zodat er geen kat  er  racend onder mn voeten kwam.
Hoorde ik ineens de keukendeur opengaan en verder niks of niemand.....hmmmm vreemd....heel voorzichtig om het hoekje gekeken, was de keukendeur open maar niemand te zien....totdat ik iets uit mn ooghoeken zag bungelen.....JAWEL daar hing Nicky dus te draaien met zn derriere....via de deur omhoog geklommen en ondertussen op de deurkruk gestaan waardoor de deur openging en hangende aan de deurstijl, spartelend met de achterpoten waardoor de deur openging.....druif

Wat ik nog was vergeten te melden, toen Nicky zn eerste pootjes in de keuken zette, was er weer een dame zwaar beledigd...

Nicky was toch wel veruit de grootste donderstraal, maar wel mijn donderstraal.
Was enigszins mensenschuw en zodra iemand een beweging maakte nam hij de kuierlatten.
Toen ik van de zoon zwanger was, beschermde hij me ook. Als er iemand voor de deur stond of liep, ging hij voor me staan en gromde dat het een lieve lust was, incluis opstaande nekharen en dikke staart....tot de deur openging en dan......dan zat de held op sokken veilig op zolder :))

De kinderen vond hij maar eng
Cheyenne daarentegen wilde al meteen bij de zoon gaan liggen toen het kind net was opgedroogd en aangekleed. Waar de kids waren, was deze dame ook. Niet op of bij het hoofdje maar altijd op de voetjes
1 keer was ik de babykamer uitgegaan en was Cheyenne de kamer ingegaan zonder dat ik het had gezien. Toen de  baby  dochter gevoederd moest worden, lag de schat op het aankleedkussen met haar hoofd richting de dochter en keek me even aan alsof ze wilde zeggen, ik heb goed op haar gepast.

Savannah vond het allemaal maar niks, al die onnodige look-a-likes.
Zolang ze 's avonds maar op mn schoot mocht liggen en duurde t te lang voor ik zat kwam ze me wel mekkerend en ouwehoerend halen.

Nicky is net geen 10 geworden, hartaanval voor mn voeten
Cheyenne had lymfklierkanker en haar hebben we in moeten laten slapen op de dag dat we 12,5 jaar getrouwd waren...ze was net 12
Savannah is een oud doosje geworden van bijna 18
 

 Hierboven de 3 knoepertjes met hun liefste bezigheid, eten :))


Omdat het zo stil was na Nicky, kreeg ik van de man een nieuw dotje, Bailey....maar Bailey kwam niet alleen, nee, er kwam ook een Bowie bij
Bijgenaamd ons koetje. Wit met bruine vlekken
Maar wat een dotje....heel zacht stemmetje. De eerste keer dat ze mauwde dacht ik dat ze naar me blies :))
Zodra de kids uit school kwamen werden die 2 begroet door 2 galopperende kattenmonsters, B en B....iedere dag weer

En leuk dat Savannah het vond!!! NOOOOOT

Maar Bowie was ook een heel dapper ding. Bailey en Djazz hebben een keer zo gevochten in de
tachtertuin en zij sprong steeds bovenop dat tuig, dat ze moesten stoppen.

Die lieve schat is er helaas ook niet meer....net de 10 niet gehaald..
Savannah heeft ze allemaal meegemaakt en er was er geen een die ze leuk vond, ze tolereerde Cheyenne en dat was t.
Ohwee degene die 's avonds bij mij wilde komen zitten of liggen want die werd getrakteerd op een imposante mep van hare koninklijke hoogstandje ....lekker ding :))

Ik mis ze stuk voor stuk en ieder om zn eigen karakter. Je weet dat je ze overleefd maar ze zijn toch een stukje van je.

En zo ligt het tegenwoordige spul :))


Lastig fotograferen met een kopstotende Djazz maar zou niet anders willen
Je geeft een ' beetje' en krijgt er een hoop voor terug

Liefs Brigitte