Dochterlief wilde graag naar een verjaardag van een vriendinnetje maar die woont heel ver weg, zo' n 2 uur hier vandaan en manlief, met de nadruk op lief, heeft dat voor haar gerealiseerd. Hijzelf moest gisterochtend bij een klant zijn op redelijke afstand van dat vriendinnetje, dus dochterlief en haar bb
Ondertussen was ik al onrustig vanaf het moment dat zij vertrokken waren. Waarom? Geen idee, gewoon een gevoel...bah....
Ben de trap maar gaan schuren en soppen, want ja ik kreeg het weer in mijn hoofd om de trap eindelijk eens te gaan verven. Niet dat het nodig was hoor *kuchkuch*..stel je dit voor, 5 katten
Tot op heden zijn die gedrochtjes nog heel voorzichtig op de trap en lopen ze netjes op hun kussentjes ipv die nagels. Heb ik ze vriendelijk verzocht!!
Maar om even terug te komen op die 2-op-reis, vannacht werd manlief rond half 3 gebeld dat dochterlief weer een (spannings-)aanval had( lijkt op een epileptische aanval maar is het niet) en gelukkig was hij op een afstand van 5 minuten ipv 2 uur. Na een minuut of 25 kwam ze weer terug en heeft hij haar meegenomen naar zijn hotel en vanmiddag waren ze weer veilig thuis. Ze is 15
Maar ik had dus een onrustig gevoel en na de nodige voorbehandelingen, schuren, in de grondverf zetten en weer afdoen met water met ammoniak kon ik eindelijk de kwast en roller weer uit het vet pakken en aan de slag MEEEENNNN wat een verbetering. Hij is zo opgeknapt
Voor vanavond ben ik stoofvlees aan het stoven en ook dat ruikt lekker
Ik wens een ieder een goed weekend verder en tot de volgende post
liefs